Thursday, December 16, 2004
۱۰-
آنچه که نهايت ندارد تنهايي آدمهاست
.نصف غصهء آدم ، غصهء تنهاييست و نيمهء ديگرش غصهء اينکه چرا تنهايش گذاشته‌اند. آدم اگر مي‌توانست تنهاييش را بپذيرد، همهء غصه‌هايش را باد مي‌برد به دوردستها و روي درياچه‌يي آشنا پخش مي‌کرد تا براي هميشه غرق شود و ديگر پيدا نشود
.ولي مشکل آنجاست که يک جايي، يک گوشه‌يي از قلب آدم يا مغزش يا روحش گرفتار مي‌شود و اميدوار. گرفتار «طنينِ شيرين‌و دلنشينِ صدای کسي،» که يک روز در گوشت زمزمه مي‌کند. زمزمه مي‌کند و آدم در تصوير تنهاي خودش در دوردستها دست مي‌برد. دست مي‌برد و دستي در دست خودش تصوير مي‌کند و به تصويرش که حالا تنها نيست گرفتار مي‌شود.
طنينِ شيرين‌و دلنشين دور مي‌شود و دورتر مي‌شود. ولي آنچه که دور نمي‌شود و تمام نمي‌شود گرفتاري آدمهاست که نهايت ندارد.
Comments:
Post a Comment
- 02/2003
- 03/2003
- 04/2003
- 05/2003
- 06/2003
- 07/2003
- 08/2003
- 09/2003
- 10/2003
- 11/2003
- 12/2003
- 01/2004
- 02/2004
- 03/2004
- 04/2004
- 05/2004
- 06/2004
- 07/2004
- 08/2004
- 09/2004
- 10/2004
- 11/2004
- 12/2004
- 01/2005
- 02/2005
- 03/2005
- 04/2005
- 05/2005
- 06/2005
- 07/2005
- 08/2005
- 09/2005
- 10/2005
- 11/2005
- 12/2005
- 01/2006
- 02/2006
- 03/2006
- 04/2006
- 05/2006
- 06/2006
- 07/2006
- 08/2006
- 09/2006
- 10/2006
- 11/2006
- 01/2007
- 02/2007
- 04/2007
- 05/2007
- 06/2007
- 07/2007
- 08/2007
- 11/2007
- 01/2008
- 02/2008
- 03/2008
- 04/2008
- 05/2008
- 01/2009
- 03/2009
- 04/2009
- 05/2009
- 06/2009
- 07/2009
- 08/2009
- 09/2009
- 11/2009
- 02/2010
- 03/2010
- 08/2010
- 11/2010
- 01/2011
- 03/2011
- 04/2011
- 06/2011
- 11/2011
- 10/2012
- 02/2013
Archives
Weblogs I love to read:
Links:
Photo blogs I like:
Firends who update once in blue moon:
